Polaris : Aimer

ออกตัวก่อนว่าไม่ใช่คนที่รู้ภาษาญี่ปุ่น แต่อินกับเพลงนี้มาก มากแบบไม่เคยเกิดขึ้นในรอบหลายปี

ครั้งแรกที่รู้จักเอเม่ก็จากทากะ ได้ยินเสียงน้องแล้วนึกถึงมิกะ นากาชิมะแล้วก็ไม่ได้ติดตามฟังอะไรต่อ จนน้องออกงานใหม่ ก็ต้องตามฟังอะนะ ทากะขายตรงยิ่งกว่าแอมเวย์ จนวันนี้ยูทูบรันเพลงนึงขึ้นมาให้ฟัง

เคยรู้สึกว่าเราต้องหยุดเพื่อฟังเสียงอะไรสักอย่างมั้ย มันอาจจะเกินจริงไปหน่อย แต่กับเรามันเกิดขึ้นกับเพลงนี้ แล้วพอมันเกิดแล้ว มันหยุดตัวเองไม่ได้ หาคำแปลต่อเพราะเราอยากรู้ความหมายของมัน

เพลงนี้เริ่มต้นด้วยความเหงาแล้วจบลงด้วยการเติมเต็มความว่างเปล่านั้น ขมวดได้สวยงามมาก

แล้วก็อย่างที่บอกในทวิตนั่นแหละ ใครร้องให้ฟังนี่เก็บผ้าหนีตามจริงๆ (ใจง่ายเฉียบพลัน)

Polaris คือ ดาวเหนือ เป็นดวงดาวในกลุ่มดาวหมีเล็ก เป็นดาวดวงเดียวที่มีตำแหน่ง(เกือบ)คงที่ เพราะแนวแกนขั้วโลกชี้ไปที่ตำแหน่งของมัน จึงเป็นดาวนำทางให้กับนักเดินทางมาตั้งแต่ยุคโบราณ ดาวเหนือจึงมีตำนานเยอะแยะมากมายจากหลายประเทศ ซึ่งเราจะข้ามมันไป เพราะเราจะแปลเพลง

จริงๆอยากแปะของออฟฟิเชียลให้ฟัง แต่ช่องในยูทูบบล็อกประเทศเรา ก็เอาแบบนี้ไปฟังนะ

ส่วนเนื้อเพลง แปลมาจาก 2 ที่นี้ประกอบกันค่ะ

-http://dreamslandlyrics.blogspot.com/2014/01/aimer-polaris-lyrics.html

-http://damiareiia.blogspot.com/2013/11/aimer-polaris-lyric-translation.html

ในค่ำคืนที่แสนสงบและเงียบงัน
เรือลำน้อยเป็นดังเปลให้กับนักเดินทางผู้หนึ่ง
เขาผู้เต็มไปด้วยร่องรอยบาดแผลบนร่างกาย
ใบหน้าของเขา ช่างแสนเศร้า
ราวกับว่าไม่เคยยอมให้ใครได้เข้าใกล้
ไม่เคยรู้ว่ากำลังอยู่ที่ใด
เพียงมุ่งหน้าไป จากทิศเหนือ สู่ทิศเหนือ

มือที่ควรจะเกาะเกี่ยวกันไว้ กลับไม่เป็นเช่นนั้น
เหมือนว่าเธอไม่อาจยอมรับ “การถูกรัก” มาแต่แรก

เธอสับสนในเส้นทางของเธอเรื่อยมา
ไม่แปลกใจสักนิด ที่เธอไม่อาจกลับไปยังบ้านของเธอ
ที่ทำได้คือการร้องตะโกนออกไป “ช่วยด้วย”
แต่น่าเศร้าที่มันไม่เคยดังไปถึงใครสักคน
“ตัวคนเดียวสินะ”
ฉันจะไม่ยอมให้เธอต้องพูดอะไรอย่างนั้นอีก

วันแล้ววันเล่าที่หัวใจต้องสั่นไหว
หยาดฝนในคืนที่ผ่านมาจะชะล้างรอยแผลลบรอยอดีต

เชือกที่ควรจะพันหลักไว้ กลับไม่ได้เป็นเช่นนั้น
เรือลำนี้จึงไม่ได้อยู่ในที่ทางของมันมาตั้งแต่แรก

เธอสับสนในเส้นทางของเธอเรื่อยมา
ไม่แปลกใจสักนิด ที่เธอไม่สามารถกลับไปยังบ้านของเธอได้
“ตามหาฉันที” กู่ร้องออกไป แต่ก็ไม่มีใครหาเธอพบ
ได้แต่กอดเข่ารอคอยอยู่ในความเดียวดาย

“ตัวคนเดียวสินะ…”

เธอคลางแคลงกับหนทางของเธอเรื่อยมา
และไม่อาจตะโกนร้องออกมาได้อีกแล้ว
ในหนทางอันมืดมิด
จึงทำได้เพียงออกเดินทาง
“ทางชีวิตของฉัน มีฉันคนเดียวสินะ”
จะไม่ยอมให้เธอต้องพูดอะไรอย่างนั้นอีกแล้ว

เพียงการตัดสินใจที่จะยืนหยัดเท่านั้น
กลับทำให้ผืนน้ำกระเพื่อมไหว
ราวกับเธอนั้นสามารถโบยบินสู่ท้องฟ้าได้แต่แรกแล้ว

ไม่ว่าเมื่อไหร่ ไม่ว่าใครก็ตาม
ที่ไม่สามารถกลับไปยังบ้านของเขา
“ตามหาฉันที”
พยายามตะโกนออกไป
แต่เสียงนั้นไม่เคยไปถึงใคร
พวกเขากำลังกอดเข่ารอคอยด้วยความอ้างว้าง

ยังคงคลางแคลงใจอยู่เรื่อยมา
แต่บนเกลียวคลื่นนี้ไม่มีหนทางให้เดินไป
ขณะที่เรือนี้ยังคงลอยไป อย่างไรก็ต้องไปต่อ
เพื่อที่จะมีชีวิตต่อไป
แม้ตอนนี้เราสองคน
จะยังไม่รู้จุดหมายปลายทาง

ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ
จะไม่ทนดูเธอร้องไห้อีกต่อไป
ในความมืดมน
ฉันจะเป็นดั่งแสงริบหรี่
นี่คือเส้นทางชีวิตของฉัน
เพียงอยากจะเป็น “ดาวนำทาง” ให้กับเธอ