ครั้งแรกที่เห็นตัวอย่างหนังเรื่องนี้ ตั้งใจเลยว่าจะไปดูให้ได้ด้วยเหตุผลง่าย ๆ ว่า เราเองก็เป็นอาที่มีหลานวัยรุ่น และเป็นหลานที่กำพร้าพ่อแล้วเราต้องเป็นผู้ปกครองให้ ก่อนจะไปก็ได้ยินเสียงลือเสียงเล่าอ้างมาพอสมควรกับรางวัลที่หนังเรื่องนี้ได้มา เสียงวิจารณ์จากเพื่อนฝูงนักดูหนังหลายท่านก็มีทั้งที่ชอบและไม่ชอบ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ต่อให้สปอยล์กันจนหมดเรื่อง ถ้าจะดูก็คือดู —-เปิดเผยเนื้อหา—- เรื่องราวความผูกพันของสองพี่น้อง โจ กับ ลี และแพตตี้หลานชาย ครอบครัวเล็ก ๆ ในเมืองเล็ก ๆ แบบเอ่ยนามสกุลขึ้นมาก็จะรู้เลยว่าเป็นเด็กบ้านไหน พ่อแม่เป็นใคร ทำอาชีพอะไร นึกถึงต่างจังหวัดบ้านเรา แบบนั้นแหละ เปิดเรื่องมาด้วยบรรยากาศทึม ๆ ชายฝั่ง บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของพี่น้องคู่นี้ไปเรื่อย ๆ เป็นการเล่าสลับไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน เหตุการณ์เดินทางมาถึงจุดเปลี่ยนเมื่อลีได้รับข่าวจากโรงพยาบาลว่าโจผู้เป็นพี่ชายของบ้านจากไป ทิ้งลูกชาย เรือ และทรัพย์สมบัติอีกจำนวนหนึ่งไว้ให้น้องชายดูแล แล้วเรื่องราวต่าง ๆ ในอดีตก็ค่อยเปิดเผยออกมาทีละนิด หนังเต็มไปด้วยเรื่องราวความเจ็บปวดและบาดแผลในใจของแต่ละคน แต่…. มันก็ไม่ได้ขยี้จนคนดูจะต้องเครียดตามไมเกรนขึ้น ร้องไห้จนตาปิดนะ เป็นความเจ็บปวดที่ยังสอดแทรกมุกให้ได้หัวเราะเรื่อย ๆ จากคำพูดและการกระทำของตัวละคร ทีแรกนึกว่าลี เป็นแค่คนหยาบคาย กาก ๆ เฉื่อย ๆ ธรรมดา ที่ไม่อยากจะรับผิดชอบชีวิตหลานหลังจากที่พี่ชายตาย แต่ที่สะดุดคือ… Continue reading Manchester By The Sea คนมีแผลถึงจะเข้าใจความเจ็บปวด